بیست و چهار.
قسم به بو.
آن هنگام که تو را یاد خاطراتی اندازد
خاطراتی که خاطرشان را می‌خواستی
خاطراتی که خاطرشان را می‌خواهی
که دل‌تنگشان هستی.
قسم به اشک.
آن هنگام که از گونه‌ای بچکد
گونه‌ای که از بی‌مهری دنیا تر شده است
گونه‌ای که چه با اشک، چه بی آن زیباست
که فصل مشترک اشک و لب‌خندهاست.
قسم به لب‌خند.
آن هنگام که از دیدنت به لبم نشیند
لبی که مال من است
لبی که آنِ توست
که ببوسی‌ش.
قسم به لب.
آن هنگام که به لبی دوخته شود
لبی که شیرین‌تر از عسل است
لبی که داغ‌تر از آتش
که زیباتر از آن نیافریده‌ست آفرینش‌گرم.
و
قسم به تو.
آن هنگام که در کنار منی
منی که به بودنت گرمم
تویی که به بودنم شادی
که
این است زندگی! :)
درباره این سایت